Het door BDG Architecten ontworpen ‘Landhuis Siesling’ is in Epe aangewezen als eerste gemeentelijk monument uit de Post ’65 periode. De vormtaal, het materiaalgebruik, de bijzondere afwerking en het feit dat dit moois de jaren onaangetast heeft doorstaan maken dat het landhuis als icoon uit de jongste periode van de architectuur bescherming verdient. Een prachtige waardering voor de huidige bewoners die de woning na jarenlange leegstand terugbrengen naar de glorie van weleer. En natuurlijk is de erkenning voor de architectuur en gebruikskwaliteit ook voor ons als ontwerpers een groot compliment. Want uiteindelijk is onze ambitie gebouwen ontwerpen die maatschappelijke waarde creëren, de kwaliteiten van de omgeving versterken en de moeite waard zijn om lang te laten staan.

Het verhaal van het landhuis begint in 1973 als de heer Siesling, die op jonge leeftijd het succesvolle tandheelkundig laboratorium van zijn vader overnam, Bureau de Gruijter (BDG) opdracht geeft zijn droomhuis te ontwerpen. Een hypermoderne villa moest het worden met Zuid Europese allure. Met veel lichtinval door grote ramen, verschillende vloerniveaus en een ‘open’ indeling van de ruimtes. Het ontwerp is als totaalconcept tot in detail uitgewerkt inclusief interieur met verlichtings- en audioplan. Niet alleen de afwerking is bijzonder, ook de toegepaste technische hoogstandjes die hun tijd ver vooruit waren. Zoals de omvangrijke ingebouwde audio-installatie, elektrisch verstelbare openhaard en automatische zonwering.

Siesling heeft zelf door omstandigheden maar kort van zijn droom kunnen genieten. En na het overlijden van de tweede eigenaar volgde 15 jaar leegstand. Beetje bij beetje nam de natuur bezit van tuin en huis. Tot de huidige bewoners in 2020 als een blok voor de bijzondere architectuur vielen. Wie nu bijna 50 jaar later over de drempel van de dubbele voordeur stapt, doet letterlijk een stap terug in de tijd. Want achter de overwoekerde gevel troffen de huidige eigenaren de woning tot hun grote vreugd – het zijn enorme liefhebbers van jaren 70 design – nagenoeg in originele staat aan.  

Van deurbeslag tot de kleur van het schilderwerk, van zitkuil met ‘dj-booth’ tot de blauwe Japanse tegels in keuken en badkamers, van schakelmateriaal tot het tuinontwerp, van de maatwerkmeubels tot de asbak in het toilet. Het klopt één op één met de oorspronkelijke afwerkstaat. En wat ontbrak, zoals lichtbronnen of een waterglas in de badkamer werd door de huidige bewoners met uren online speurwerk aangevuld.

Is er in al die jaren dan niks gemoderniseerd? Toch wel. Stap voor stap verduurzamen de huidige eigenaren de woning. De airco maakte plaats voor een warmtepomp en op het dak zijn, nauwelijks waarneembaar, zonnepanelen aangebracht. Door op een zorgvuldige manier te vernieuwen en te behouden wat het pand zo fraai maakt, blijft het landhuis  met zijn beschermde status bewaard voor de toekomst.

Lees meer in De Stentor van 4 mei 2023